NC Chapter.06 #รักนี้บน
“ฮึก...อื้อ” จินยองทั้งครางแผ่วทั้งสะอึกสะอื้นยามที่ผมผละออกจากจูบ
มาสนใจเรือนกายใต้ร่างที่บิดจวนเจียนใจจะขาด
มือก็ค่อยๆ
แยกสาบเสื้อนักศึกษาออกจนเห็นผิวที่เคยขาวเหมือนน้ำนมตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีปลั่งๆ
แดงระเรื่อไปทั้งตัว ร่างกายของจินยองตอนนี้ร้อนมาก
เหงื่อผุดซึมตามกรอบหน้าหวานแบบที่ผมก็ยื่นมือไปซับให้
แล้วหันมาสนใจที่ยอดอกสีอ่อน ไม่รู้หรอกนะว่าผู้ชายจะรู้สึกกับส่วนตรงนี้ไหม
เพราะผมก็ไม่เคยกับผู้ชาย อย่าว่าแต่เคยเลย ไม่เคยมาแตะต้องผู้ชายคนไหนถึงขนาดจูบกันและเนื้อตัวแนบชิดสนิทเท่าขนาดนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ
แต่ช่างมันเถอะ
คนกำลังทรมาน มันก็ต้องช่วยสิ แถมยังอ่อนต่อโลกแบบนี้
ปล่อยไว้ไม่รู้ว่าจะช่วยตัวเองเป็นหรือเปล่า
ของผู้หญิงรู้สึก
ผู้ชายก็คงจะรู้สึกเหมือนกันนั่นแหละวะ!
ความคิดที่ผมก็ก้มลงไปครอบครองยอดอกสีอ่อน
ปาดเลียไปรอบอกอย่างชำนาญ
รู้สึกได้ถึงมือเล็กที่ทั้งจิกทั้งทึ้งหัวผมจนเส้นผมแทบร่วง
เสียงครางระงมของจินยองทำให้ผมรู้...ผู้ชายก็รู้สึกกับส่วนตรงนี้
“อ้ะ...ฮึก” ทั้งครางทั้งร้องไห้
น้ำตาหยดโตล่วงเผาะที่แก้มสีขมพูปลั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใบหน้าหวานแดงระเรื่อไปหมด
หลับตาซึมซับทุกสัมผัสที่ผมมอบให้
แรงเจ็บที่หนังหัวทำให้ผมรู้ว่าเจ้าตัวกำลังสุขสมแค่ไหน
ผมผละออกจากอกอีกข้างไปทำอีกข้างบ้าง
แล้วยอดอกสีอ่อนตอนนี้ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง
มันทั้งแข็งตึงและแดงปลั่งเสียจนผมก็ตวัดเลียหนักๆ แรงจิกที่หัวก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
ผมกำลังจะเงยหน้าขึ้นไปดุแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเห็นใบหน้าของจินยองที่ตอนนี้...เซ็กซี่สัส!
เออ ฟังไม่ผิดหรอก
บางทีผมอาจจะแค่ตาถั่วไปก็ได้
ผู้ชายที่ไหนเค้าจะมองเด็กผู้ชายอีกคนว่าเซ็กซี่ได้วะ ปราสาทแล้ว!
ก็แค่ใบหน้าเรียวที่แดงอมชมพู
เหงื่อผุดตามกรอบหน้าขาว ดวงตากลมโตฉ่ำเยิ้มที่กำลังปรือตาขึ้นมามองที่ผม
เสียงหอบหายใจหนักๆ ร้อนๆ ออกมาจากริมฝีปากอิ่มตึงที่ช้ำจากแรงบดขยี้
ภาพทั้งหมดมันกำลังทำให้ผมกำลังรู้สึก...
“ฮึก...คุณแจบอม” ร่างบางสั่นอย่างเห็นได้ชัด
ดวงตาคู่นั้นก็มองสบกับผมอยู่เหมือนกัน เสียงนุ่มก็ทั้งสั่นทั้งสะอื้น
และนั่นทำให้ผมก้มลงไปบดขยี้เรียวปากอิ่มฉ่ำ เรียวลิ้นเล็กที่พยายามส่งปลายลิ้นหวานเข้ามาถูไถกันทำให้ผมครางฮึมในลำคออย่างพอใจ
ถึงจะไม่ดีสักเท่าไหร่แต่มันก็เป็นการจูบที่โอเค มือของผมก็ทำหน้าที่โดยอัตโนมัติ
ส่งมันไปปลดกางเกงของจินยอง
“อื้อ”
เสียงของจินยองครางหวานในลำคอทันที
ตอนนี้ผมกำลังจูบกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาไม่ได้ผละไปไหน
จินยองถึงได้แค่ครางในลำคอเท่านั้น ยามที่ผมส่งมือเข้าไปในกางเกงของอีกฝ่ายแล้ว...
ชีวิตนี้ไม่เคยคิดหรอก
ว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้กับผู้ชายด้วยกันเอง แต่ก็นั่นแหละ อย่างที่บอกไปว่าจินยองยังเด็ก
เด็กทางโลกน่ะนะ
ผมรูดรั้งกางเกงของจินยองออกพร้อมๆ
กับชั้นในตัวบาง ผละจากจูบมาซุกใบหน้าคลอเคลียกับซอกคอขาว
ผิวเนื้อขาวนุ่มเหมือนผิวเด็กที่ไม่เคยต้องแสงแดดทำให้ผมที่แค่ว่าจะสูดดมเท่านั้น
แต่หัวใจมันสั่งให้...
แผล็บ
“อ้า!” เสียงนุ่มครางแผ่วออกมาที่ข้างหูทันทีที่ผมเลียไปตามซอกคอขาว
และมันก็อดใจไม่ไหวจนต้องขบเม้มเบาๆ ไม่อยากจะทำรอยเอาไว้เท่าไหร่
ไม่ได้อยากมีความรู้สึกว่าอยากจะประทับตราขนาดนั้น แค่คนระบายความใคร่ให้อีกฝ่าย
แค่นั้น
รู้สึกเจ็บที่หัวไหล่
เล็บของจินยองที่จิกลงกับหัวไหล่ของผมทำให้รู้สึกเจ็บ แต่ก็ไม่ได้ถึงเลือดตกยางออก
ก็เมื่อฝ่ามือของผมกำลังกอบกุมที่ส่วนอ่อนไหวของจินยอง
“อื้อ...คะ คุณแจบอม อึ้ก”
ไม่รู้ทำไมรู้สึกแปลกๆ
ตอนที่เสียงนุ่มแหบพร่ากำลังครางเรียกชื่อผม ทั้งสะอึกสะอื้นไปด้วย แต่ผมก็ขยับฝ่ามือรูดรั้งส่วนสีอ่อนที่ดูๆ
แล้วก็เหมือนเด็กที่ยังโตไม่เต็มที่ เหมือนไม่เคยเอามันไปเสียดสีกับใคร
มันขาวบริสุทธิ์ไปทั้งเรือนกายอย่างที่ผมก็ขยับรูดรั้งแรงๆ
“ฮือ คุณแจบอม...จิ...นยอง อื้อ” แขนขาวโอบรอบคอผมเหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว
ใบหน้าเล็กฝังอยู่ที่หัวไหล่ของผม เสียงหอบหายใจกับลมหายใจอุ่นๆ รดรินที่ซอกคอของผมพาให้ขนลุกซู่
มืออีกข้างของผมเลยลูบไล้ไปทั่วผิวเนียนบางจนมาหยุดที่สะโพกอวบ
ตอนนั้นทำได้แค่บีบๆ
จับๆ จากด้านหลัง ตอนนี้ได้เห็นทุกซอกทุกมุมเต็มตาแล้วเว้ย!
ไม่รอช้า
มือข้างนั้นผมก็เค้นคลึงสะโพกขาวอวบที่ล่อตาล่อใจดีชะมัด คนบ้าอะไรเนื้อแน่นดีขนาดนี้วะ!
เห็นแล้วมันอยากจะขยี้ให้แหลก!
โว้ย
นี่กูคิดอะไรอีกแล้ววะ!
ถึงจะคิดอย่างนั้นก็เถอะ
พอสายตาเห็นยอดอกสีแดงจัดก็อดใจไม่ไหวเป็นทุกที
ก้มลงไปครอบครองและขยี้ปลายลิ้นหนักๆ จนแผ่นอกขาวก็แอ่นขึ้นมา
เสียงนุ่มครางออกมาแผ่วๆ เหมือนกลั้นเสียงไว้ คงจะอายนั่นแหละ
“อื้อ...อื้อ...ฮึก จินยอง...นยอง...อ๊า!” ผมรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของเด็กน้อยในอ้อมกอดไม่กี่ทีจินยองก็ปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือ
เสียงหอบหายใจกับร่างกายที่เหงื่อผุดซึมทั่วเรือนร่าง
แขนขาวบางที่ยังโอบรอบคอผมไม่ปล่อย พร้อมๆ กับดวงตากลมใสที่ช้อนขึ้นมองผม แววตาคู่นั้นยังฉ่ำไปด้วยน้ำ
ใบหน้าที่แสนยั่วยวนอย่างกับแมวขี้อ้อนไม่มีผิด ทำไมผมถึงจะไม่รู้...
มันยังไม่พอหรอก
ใช่
แค่นี้มันยังไม่พอถ้าให้เทียบกับยาปลุกเซ็กซ์
ผมไม่รู้หรอกว่าจินยองได้รับสารนั้นเข้าไปในร่างกายมากน้อยเท่าไหร่
แต่ต่อให้ขั้นต่ำ...รอบเดียวก็คงไม่พอ
“คุณแจบอม...ฮึก” จินยองยังสะอื้นไม่หยุด
จนผมก็ต้องจูบซับหยดน้ำตาที่ไหลผ่านแก้มเนียน
น้ำตามันบดบังดวงตาคู่สวยเสียจนเบลอเลือน
“อะไร” ผมลองหยอกเย้าแหย่ถามไป
ให้ตายผมก็รู้ว่าจินยองพูดต่อไม่ได้ว่าร่างกายของตัวเองเป็นอะไร
“คุณแจบอมปล่อยผมก่อนนะครับ”
ประโยคที่ผมก็กลั้วหัวเราะออกมา ตัวเองจะไม่ไหวแล้วยังจะอวดเก่งอีก
ผมก้มลงไปบดคลึงริมฝีปากกับเรียวปากตึงฉ่ำ
ที่ตอนนี้บวมเจ่อขึ้นมา
จินยองเผยอปากขึ้นและมันเป็นทางที่ทำให้ผมเข้าไปสำรวจความหวานฉ่ำภายในได้โดยง่าย
ส่วนอ่อนไหวที่ยังอยู่ในฝ่ามือผมยังร้อนตึง และผมก็ขยับรูดรั้งให้เป็นจังหวะ
เสียงครางงึมในลำคอของจินยองทำให้ผมยิ่งบดขยี้เรียวปากให้เห่อช้ำ
มืออีกข้างที่เหลือก็สัมผัสลูบไล้ไปทั่วต้นขาเนียนอย่างมันมือ
จะถือว่านี้เป็นกำไรจากที่ผมได้ช่วยก็แล้วกันนะ
“อ้ะ...ฮื่อ จินยอง...อ๊า!” จินยองปลดปล่อยความอุ่นไปทั่วฝ่ามือของผมจนเลอะ
ผมมองหาทิชชู่อยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบคว้ามันมาเช็ดคราบทั้งบนฝ่ามือตัวเองและที่เปรอะเปื้อนของเจ้าตัว
ใบหน้าเรียวที่ยังแดงระเรื่อ
ตามกรอบหน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ เรียวปากเห่อช้ำที่ที่ยังเผยอหอบอากาศเข้าปอด
แต่ดวงตากลมโตที่คลอไปด้วยน้ำตาปรือลงเหมือนจะหลับ
ไม่รู้ทำไมภาพตรงหน้าถึงทำให้รู้สึก...ดี
ด้วยความที่เป็นคนใจดีอ่ะน่ะ
เลยช้อนร่างปวกเปียกเข้าไปในห้องน้ำของเจ้าตัว
เพียงเปิดประตูเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมที่อบอวลอยู่ในอากาศ
กลิ่นแชมพูและครีมอาบน้ำอ่อนๆ เหมือนเด็ก ทำให้ผมหัวเราะออกมาในลำคอ
เหมือนเด็กชะมัด
“คุณแจบอม...”
เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมาตอนที่ผมอุ้มอีกฝ่ายไว้ในอ่างน้ำ
ถอดเสื้อที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อออกจากแขนของอีกฝ่าย ดวงตากลมใสค่อยๆ
ปรือขึ้นมามอง แก้มกลมขาวแดงระเรื่อเมื่อเห็นผมมองดูอยู่
“อะไร” ผมถามไปเรียบๆ มือก็เปิดน้ำอุ่นไปด้วย
“ผมขอโทษนะครับ”
จินยองพูดคำนี้ออกมาอีกแล้ว ผมเลยตวัดสายตาไปมองอีกฝ่ายอย่างงงๆ “ฮึก...ฮือ”
“จะร้องไห้ทำไม”
ผมรีบเอ่ยถามตอนที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็ร้องไห้ออกมา
น้ำในอ่างเต็มไปด้วยฟองสบู่เพราะเมื่อครู่ผมเพิ่งบีบครีมอาบน้ำลงไปและตีให้เกิดฟอง
หรือว่าฟองมันเข้าตาเหรอ?
“ฮึก...คุณแจบอม ฮือ” จินยองยังไม่หยุดร้องไห้แถมยังยกมือขึ้นมาขยี้ตา
บ้าเอ้ย! มือมันมีฟองไม่เห็นหรือไง คงแสบตาหมดแล้ว!
“นี่! เดี๋ยวก็แสบตาหรอกอย่าขยี้!” ผมดุอีกฝ่ายน้อยๆ
แล้วจินยองก็ร้องออกมาอีกระลอกเพราะความแสบที่ตา ผมเลยรีบหยิบฝักบัวมาเปิดน้ำ “อยู่นิ่งๆ อย่าขยี้ตานะ”
“ฮึก” ยัง ยังไม่หยุดร้องอีก
ผมค่อยๆ
ล้างฟองออกจากบ้านหน้าหวานของจินยองออกจนหมด เห็นตากลมแดงๆ แล้วมันน่านัก!
“หยุดร้องสักทีได้มั้ย”
ผมดุอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าจินยองก็ยังไม่หยุดร้องไห้สักที “เป็นอะไร”
“ฮื่อ ผม...ผมรู้สึกแปลกๆ...อีกแล้วครับ”
ไอ้ชิบหาย!
อย่าบอกนะว่าฤทธิ์ยายังไม่หมด!
ผมมองจินยอง
และจินยองก็มองผมทั้งน้ำตาคลอเบ้า ผมอยากจะขยี้หัวตัวเองหนักๆ จะบ้าตาย!
“นี่” ผมเรียกอีกฝ่าย จินยองก็เลยสบตากับผม ปากอิ่มเบะลงเหมือนจะร้องไห้อีกรอบ “ไม่เคย...เอิ่ม”
“อะ อะไรครับ”
จินยองถามเสียงสั่น เหงื่อร้อนเริ่มผุดตามกรอบหน้าหวานอีกรอบ
ผมก็กระดากอายเหมือนกันนะที่จะต้องมาพูดเรื่องแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันเอง
มันเป็นเรื่องที่ผู้ชายทุกคนควรจะรู้อยู่แล้วปะ
“ไม่เคยแบบว่า...ช่วยตัวเองเลยหรือไง?” ผมถามเบาๆ
แล้วหลบสายตาที่มองมาอย่างไม่เข้าใจ
ยังดีที่ฟองน้ำปิดกั้นไม่เผวให้เห็นผิวขาวบางจนหมด
ไม่งั้นผมคงต้องระงับสติอารมณ์ตัวเองอีกรอบ
“ช่วยตัวเอง...”
จินยองพูดซ้ำเบาๆ ผมก็เลยทำแค่เกาหลังคอแล้วเอ่ยตอบข้างๆ
ใบหน้าขาวจัด
“แบบว่าตอนมีอารมณ์ไง”
พอพูดแบบนั้นจินยองก็เริ่มหน้าแดงปลั่งลามไปถึงคอ “ไม่เคยช่วยตัวเองเหรอ?”
“ผม...ไม่เคย”
นั่นไง! ว่าแล้ว!
“งั้นก็หัดทำเองซะบ้าง”
ผมผละออกมาแล้วพูดเรียบๆ ยืนขึ้นแล้วกอดอก
จินยองจึงช้อนสายตาขึ้นมามอง สภาพของอีกฝ่ายมันน่าขำชะมัด
ร่างเปลือยขาวๆ
ที่นอนแช่อยู่ในอ่างน้ำที่ฟองลอยอยู่เต็มอ่าง
แขนทั้งสองข้างก็ปิดส่วนบนของตัวเองอย่างเขินอาย
ปากอิ่มบวมที่เบะลงเหมือนจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลา ร่างกายที่สั่นน้อยๆ และ...ใบหน้าแดงจัดกับดวงตาฉ่ำเยิ้ม
ที่บ่งบอกว่ายังรู้สึกอยู่
อ้อนกูหรือเปล่าวะ
คำถามนี้ผุดขึ้นมาในใจ
แต่ก็รีบปัดมันทิ้ง
ผู้ชายที่ไหนเค้ามาอ้อนให้ช่วยเรื่องแบบนี้ล่ะวะ
มึงบ้าไปแล้วหรือไง!
“ทำแบบไหน...เหรอครับ” คงเพราะเจ้าตัวที่บิดขาไปมาเหมือนทนไม่ไหวเลยเอ่ยถามออกมาเบาๆ
ใบหน้ารีบก้มงุดลง มือก็ลูบไหล่ทั้งสองข้างของตัวเองเบาๆ
“ก็แบบที่ฉันทำให้ไง”
พูดแล้วก็อายชะมัด
พอผมพูดแบบนั้นจินยองก็ใช้มือข้างขวาล้วงเข้าไปในน้ำที่มีฟองปิดบัง
และมันคงจะโดนส่วนอ่อนไหวของตัวเองเข้าร่างน้อยเลยสะดุ้ง
แล้วเสียงนุ่มพร่าก็ลอยมาให้ได้ยิน
“อ้ะ...ฮ้า”
แรงน้ำที่กระเพื่อมทำให้ผมรู้ว่าจินยองกำลังทำอะไร
ใบหน้าเรียวเงยขึ้นมาเผยอหอบและส่งเสียงครางเบาๆ
แล้วผมที่ควรจะออกไปได้แล้วแต่กลับ...ยืนมองตาค้าง
เหมือนขามันแข็งไปหมด
สายตาได้แต่จับจ้องที่เรือนกายขาวผ่องที่แดงระเรื่อ
แรงกระเพื่อมของน้ำที่เร็วขึ้นทำให้ผมเองก็มองจินยองอย่างอึ้งๆ
ริมฝีปากแดงฉ่ำที่อ้าค้างปล่อยเสียงครวญครางออกมามันทำให้ผมต้องเกร็งตัวแน่นอย่างสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้
และที่ยิ่งไปกว่านั้น...
จินยองใช้มือซ้ายข้างที่เหลือยกมันขึ้นมาที่ระดับอกแล้วจัดการขยี้ลงไปที่ยอดอกนุ่มหนักๆ
บดคลึงปลายนิ้วและส่งเสียงครางแบบที่ผมก็ตัวแข็งทื่อไปหมด
คงเพราะตอนที่ผมทำให้ก็ทำแบบนี้ ไม่รู้เป็นบ้าอะไรผมถึงได้แต่นิ่งข้างมองภาพตรงหน้าอย่างใจจดจ่อ
และเอาอีกแล้ว ไอใจไม่รักดี ไอขาเฮงซวย!
ฟึ่บ
“อื้ม” เสียงครวญครางที่หายไปในลำคอคงไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไร
ผมล้มตัวลงไปที่พื้น
ประคองใบหน้าที่แดงซ่านให้รับจูบของผม และเวลาก็ผ่านไปหลายนาที
เหมือนวนลูปซ้ำไปมาเพราะผมก็จัดการร่างกายของจินยองจนหมดสิ้นฤทธิ์ยา
และเป็นผมเองเนี่ยแหละที่อาบน้ำชำระล้างคราบต่างๆ ออกจากเรือนกายขาวผ่อง
และก็ยังเป็นผมอีกเนี่ยแหละที่หาเสื้อผ้ามาใส่ให้
....................................
กลับไปคอมเม้นท์ให้กำลังใจนิดนึงนะคะ จุ้บๆ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น