NC Chapter.15 ทางออก #รักนี้บน
ผมไม่เคยเข้ามาในห้องของคุณแจบอมเลย
คงเพราะครั้งแรกที่เจอกัน เขาก็เตือนไว้อย่างเข้มงวดว่าไม่ชอบให้เข้าไปยุ่งในห้องนี้
ผมจำได้เป็นอย่างดีและไม่เคยเข้ามายุ่มย่ามเลยสักครั้ง นี่จึงเป็นครั้งแรกเลย
ผมมองไปรอบๆ
ห้องในตอนที่คุณแจบอมวางผมลงที่เตียงนอนนุ่ม ห้องของคุณแจบอมเป็นโทนสีเย็นๆ
มองแล้วสบายตา ริมห้องมีโต๊ะทำงาน แฟ้มเอกสารต่างๆ กองกันอยู่ดูเกะกะ
และผมยังไม่ทันจะได้มองสำรวจไปมากกว่านี้ เพราะร่างของคุณแจบอมบดบังทัศนียภาพทั้งหมดจนมิด
ผมหันไปมองคุณแจบอมที่กำลังทาบทับร่างกายของตัวเองลงมา
และพูดกับเขา
“ทำไมคุณแจบอมถึงยอมให้ผมเข้ามาในนี้เหรอครับ
ก็คุณแจบอมเคยบอกว่า--”
จุ๊บ
ผมนิ่งไป
ในตอนที่ยังเอ่ยถามไม่จบประโยค ริมฝีปากบางก็กดจูบลงมาที่ปากของผมแรงๆ
เสียจนเกิดเสียง ผมหน้าร้อนไปหมดกับสายตาที่คุณแจบอมมองมา
“ก็คนสำคัญไง”
คุณแจบอมพูดแค่นั้น เขาไม่ปล่อยให้ผมได้ซักถามอะไรต่อ
ริมฝีปากของผมถูกปิดลง ผมรู้สึกละลายไปหมดกับสัมผัสของคุณแจบอม
JAEBUM PART
ผมกดริมฝีปากของตัวเองลงไปกับริมฝีปากอิ่มของจินยอง
บดเบียดดูดดึงริมฝีปากนุ่มนิ่มทั้งบนและล่างอย่างไม่รู้จักพอ แล้วผมก็ค่อยๆ
สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างโหยหา ซึมซับความหวานอย่างกระหาย ส่วนมือก็อยู่ไม่สุข
ค่อยๆ ไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของจินยอง ผมมั่นใจว่าคราวนี้จะไม่พลาดเหมือนเมื่อเย็นแน่นอน
ก็ปิดโทรศัพท์หมดแล้ว คราวนี้ไม่มีใครมาขัดขวางผมได้แน่ๆ
ผมผละออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม
ก้มลงสูดดมความหอมจากเรือนกายบอบบางเกินผู้ชาย
เสื้อนอนของจินยองถูกถลกขึ้นจนถึงแผ่นอก
“อ...อื้อ” เสียงครางของจินยองดังแผ่วออกมาในตอนที่ผมก้มลงใช้ปากกับยอดอกของอีกฝ่าย
ละเลงปลายลิ้นลงไปหนักๆ จนแผ่นหลังบางไม่ติดเตียง
เสียงของจินยองทำให้อารมณ์ของผมปะทุขึ้นเรื่อยๆ
ผมขยับออกจากร่างที่หอบปนสั่นน้อยๆ
แล้วเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงออกมาเร็วๆ
รีบหยิบเจลหล่อลื่นกับถุงยางอนามัยที่ซื้อตุนเอาไว้ออกมา
ดวงตากลมโตของจินยองสบเข้ากับผม
นัยน์ตาใสสั่นระริก ซึ่งผมก็โน้มตัวไปหอมแก้มที่แดงระเรื่อเสียจนดังฟอด
“ครั้งนี้ฉันก็จะป้องกัน
ไม่ต้องห่วงหรอก” พูดจบผมก็ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วโยนมันไปอย่างไร้ทิศทาง
รูดซิบกางเกงลงอย่างรวดเร็ว ผมเห็นจินยองหันหน้าไปมองทางอื่น
ท่าทางขลาดเขินน่ารักที่ผมก็อดใจไม่ไหว
ผมดึงกางเกงนอนของจินยองลงจนมันหลุดออกจากขาขาวพร้อมกับชั้นใน
แยกเรียวขาออกจากกันแล้วแทรกตัวเองลงไป จินยองหลับตาปี๋
แก้มขาวแดงระเรื่ออย่างห้ามไม่ได้
ผมก้มลงไปกดจูบที่หน้าท้องเนียน
แอบมีขบกัดบ้างเล็กน้อยให้ขึ้นรอย
แล้วไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมหวานไปทั่วร่างนุ่มนิ่ม
เสียงครางแผ่วในลำคอของจินยองทำให้ผมอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ
ป๊อก
เสียงฝาขวดเจลหล่อลื่นถูกเปิดออก
ผมบีบมันใส่ปลายนิ้วจนฉ่ำ แล้วโยนมันไว้ที่เดิม
จับเรียวขาของจินยองให้พาดบ่าข้างหนึ่ง ผมกดจูบลงที่ผิวเนื้อขาวตรงขาอ่อน
ฝังจมูกลงแล้วฟัดเสียจนหนำใจ และไม่นานเลยที่นิ้วของผมจะ--
“อื้อ...ฮึก” จินยองกัดริมฝีปากตัวเอง
ไหล่ของผมถูกจินยองบีบจนเจ็บ ผมแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มจนสุดปลายนิ้ว
แล้วค่อยๆ เริ่มขยับช้าๆ จินยองก็สะดุ้งเฮือกกอดไหล่ผมไว้แน่น
“เจ็บมากมั้ย”
เพราะมันนานมาแล้วตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เราทำกัน
ผมเลยกลัวว่าจินยองจะเจ็บกับสัมผัสของผมที่รวดเร็วเกินไป
ใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรื่อไปหมดส่ายเบาๆ
ผมจึงเริ่มขยับนิ้วที่เริ่มชาจากแรงดูดรัดภายในเข้าออกเร็วขึ้น แล้วค่อยๆ
เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไป เสียงครางฮือดังออกมาจากริมฝีปากบวมเต่งข้างหูของผมยิ่งทำให้เลือดในกายวิ่งพล่านไปหมด
มือข้างที่ว่างหยิบซองถุงยางมาใช้ริมฝีปากกัดแล้วฉีกมันออก
ผมสวมให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว ดึงนิ้วออกจากช่องทางนุ่ม
แล้วผมก็ยกสะโพกของจินยองขึ้นช้าๆ ผมชักรูดแกนกายให้ตัวเองแรงๆ แล้วจึงค่อยๆ
สอดใส่เข้าไปภายใน
“อา...” เสียงครางของผมและจินยองปะปนกัน
แรงบีบรัดที่ไหล่ทำให้ผมรู้ว่าจินยองอาจจะเจ็บ ผมค่อยๆ ดันกายเข้าไปช้าๆ
ช้าๆ...
ผมทั้งบอกร่างกายและจิตใจตัวเอง ควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติมากที่สุด
แล้วผมก็ดันมันเข้าไปในความอ่อนนุ่มจนสุด
ไม่มีใครรู้หรอกว่าหัวใจของผมตอนนี้เต้นรัวแรงแค่ไหน ยามที่เริ่มขยับเข้าออก
ผมกอดรัดร่างของจินยองไว้ในอ้อมกอดแล้วฝังใบหน้าลงซอกคอหอม
เสียงครวญครางของเราดังปนกัน
“ฮึก...คุณแจบอม” ผมอยากจะบอกว่าผมชอบจัง
ชอบตอนที่อีกฝ่ายเรียกชื่อผม
“จินยอง
อยากลองอยู่ข้างบนมั้ย” ผมเอ่ยถามแล้วสบตากับคนเด็กกว่า
ซึ่งจินยองก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เส้นผมนุ่มสะบัดพลิ้วไปตามร่างกายที่เคลื่อนไหว
และจินยองก็พยักหน้าเบาๆ
ผมจึงค่อยๆ
จับร่างของจินยองให้นั่งคร่อมอยู่ด้านบนแทนและผมก็นั่งพิงพนักเตียง ทั้งๆ
ที่ตรงนั้นยังเชื่อมติดกัน จินยองครางเหมือนแมวน้อยในลำคอทุกครั้งที่ช่วงล่างขยับ
และทันทีที่ผมจัดท่าทางให้ได้แล้วจินยองก็แก้มแดงปลั่ง
มือน้อยๆ วางยันไว้ที่หน้าท้องของผม
สะโพกอวบนั่งทับที่ต้นขาของผม สีหน้าของจินยองตอนนี้จะเรียกว่าน่าตลกก็ได้
แต่ความน่ารักน่าฟัดมันมีมากกว่า
“ผม...ผมต้องทำยังไงบ้างเหรอครับ” จินยองเอ่ยถามอย่างขลาดอาย
ผมยิ้มแอบมีหลุดหัวเราะออกมาบ้างกับท่าทางเงอะๆ
งะๆ ของเด็กน้อย ผมจับที่สะโพกมนแล้วจับให้ขยับขึ้นลงช้าๆ
“นายก็แค่ขยับมัน”
ผมกระซิบที่ข้างใบหูเล็ก มือสองข้างก็ขยำก้นอวบไปด้วย
“อือ...ฮึก” จินยองเริ่มขยับเอง
ผมจึงปล่อยมือให้อีกฝ่ายทำเอง มือสองข้างของผมก็เลยไล้อยู่แถวเอวคอด
จมูกซุกไซร้ไปตามหัวไหล่มนที่โผล่พ้นเสื้อนอน
และพอจินยองเริ่มทำเองได้
คนเด็กกว่าก็ท่าจะเริ่มสนุกกับการได้ควบคุมเอง ซึ่งมัน...
ทำให้ผมทรมานแทบบ้า!
ก็จินยองเล่นขยับซะเป็นจังหวะช้าเนิบ
พอตัวเองหาจุดเสียวกระสันของตัวเองเจอ ก็เอาแต่หมุนวนตรงที่เดิม
แถมเสียงครางสยิวเหมือนลูกแมว ไหนจะสีหน้าที่เสียวแทบขาดใจของอีกฝ่ายอีก
ซึ่งบอกเลยว่างานนี้คนที่แพ้ก็มีแต่ผมเห็นๆ
หมับ!
ฟึ่บ!
“อ้ะ...คุณแจบอมครับ” จินยองร้องเรียกชื่อผมออกมาตอนที่ผมจับให้อีกฝ่ายกลับไปอยู่ในตำแหน่งเดิม
ผมคร่อมทับจินยองไว้ดังเดิม “ผมกำลังทำได้เลย”
“อย่างนั้นฉันก็ไม่เสร็จสักทีสิ”
ผมก้มลงไปดูดปากอิ่มตึงแรงๆ หนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยว
แล้วเริ่มขยับตัว
“อ้ะ...อื้อ...คะ คุณ--” เสียงของจินยองที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างขาดหายไป
เหลือแต่เสียงครางสะอึกสะอื้นแทบขาดใจของคนตัวเล็กกว่า
และเสียงเตียงที่ขยับโยกซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความรุนแรงของคนคุมเกม
นี่ผมขอบอกเลยนะว่าพยายามทำให้เบาที่สุดแล้ว
พยายามกลั้นใจผ่อนแรงที่สุดแล้ว แต่มันก็ได้แค่นี้จริงๆ และไม่นานเลยที่ทางโค้งสุดท้ายจะมาถึง
ผมเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเองในตอนที่จินยองปลดปล่อยออกมาเสียจนเปรอะเปื้อนร่างกายขาว
แรงบีบรัดภายในทำให้ผมยิ่งขยับ
ผมก้มลงไปจูบกับจินยองที่เหนื่อยหอบ
ส่วนล่างก็ยังขยับไม่หยุด ความหวานที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างเต็มใจ แม้จะดูเก้ๆ กังๆ
ไปบ้าง แต่มันก็ทำให้ผมพอใจมาก เสียงดูดริมฝีปากดังไปทั่วทั้งห้องพอๆ
กับเสียงเตียงที่มันขยับเหมือนจะพังลงทุกเมื่อ
และทุกอย่างก็ขาวโพลน
ความอุ่นวาบเข้าช่องทางอ่อนนุ่มที่กระตุกถี่ๆ
จินยองเบิกตากว้างและสบตากับผมที่มองอยู่ก่อนแล้ว
ดวงตากลมโตสั่นระริกเล็กน้อย พอๆ กับผมที่หัวใจเต้นระรัว
จะไม่ให้สะดุ้งได้ยังไงก็สัมผัสเมื่อครู่ต่างฝ่ายก็ต่างรู้สึกได้
ชิบหาย...ถุงยางแตก
...........................................
กลับไปคอมเม้นท์ได้ที่เด็กดีค่ะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น