NC ตอนพิเศษ #รักนี้บน
แจบอมพาร่างของภรรยาให้มาที่หน้ากระจก...
จินยองขมวดคิ้วเล็กน้อย
แต่เมื่อถูกปล่อยลงมาให้ยืนด้วยตัวเองและถูกดันไหล่ให้หันหน้าเข้าหากระจก
จินยองก็รู้สึกได้ว่าพวงแก้มกำลังมีเลือดเข้ามาไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง
และนั่นมันก็จริง
แก้มเขากำลังแดงซ่านเลยล่ะ
“เห็นหรือยัง ว่าพี่ไม่ได้โกหก” แจบอมพูดย้ำอีกครั้ง
ว่าเขาเองไม่ได้พูดปดแต่อย่างใด และเมื่อเห็นว่าคนเป็นภรรยานิ่งไป
เขาจึงไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์
แจบอมกอดรัดเอวบางจากทางด้านหลังแน่น
ก่อนจะซุกใบหน้าลงไปที่ลำคอขาว สูดดมกลิ่นเฉพาะตัวของจินยอง
กลิ่นที่มันได้ฟุ้งไปทั้งห้องนอน
กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มบนที่นอนที่จินยองเป็นคนเลือก
ไหนจะกลิ่นครีมอาบน้ำที่ติดมาตั้งแต่เมื่อคืน
มันได้หลอมรวมจนกลายเป็นกลิ่นตัวที่อบอวลไปด้วยความนุ่มนวลน่าหลงใหล
“อือ...” จินยองเริ่มหายใจติดขัดเมื่อถูกมือปลาหมึกจับนู่นจับนี่ไปทั่วทั้งตัว
ฝ่ามือของจินยองที่ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ตรงไหน
ตอนนี้ได้นำมาทาบทับกับมือใหญ่ที่ได้ไหลลงไประหว่างซอกขาขาวเป็นที่เรียบร้อย
จินยองเห็นตัวในกระจกชัดเจน
ดวงตาที่กำลังฉ่ำเยิ้มยามที่ซอกคอและหัวไหล่กำลังถูกดูดกลืนจนขึ้นรอยจางๆ
ก่อนที่จะถูกแจบอมขบกัดอย่างน่าหมั่นเขี้ยว
จินยองไม่เคยรู้ตัวมาก่อน...
เขาไม่เคยรู้เลย
ว่าพวงแก้มและปลายจมูกของตัวเองจะแดงระเรื่อได้ขนาดนั้น และดวงตานั่นก็อีก
มันจะสามารถฉ่ำน้ำได้ขนาดนั้นเชียวหรือ หรือแม้แต่ริมฝีปากที่ผ่านการบดขยี้มาอย่างหนักหน่วง
เหตุใดมันจึงเต่งตึงได้ขนาดนั้นยามที่เผลอเผยอริมฝีปากเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว
และยิ่งในตอนนี้ที่บนผมของเขาเองมีที่คาดผมหูแมวกับลำคอขาวที่ตัดสีกับโชคเกอร์สีดำได้อย่างลงตัว
ทำไมมันถึงได้...
“จินยองเห็นหรือยัง” แจบอมผละใบหน้าออกมาจากหัวไหล่กลมกลึง
มองเข้าไปในกระจกเพื่อสบตากับคนในอ้อมแขน ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะค่อยๆ
ล้วงเข้าไปในกางเกงนอนตัวสีเทาบางๆ
ขาสั้นเหมือนกางเกงซับในใต้กระโปรงของเด็กนักเรียน
มันบางมากจนคิดว่าแค่ออกแรงดึงมันนิดหน่อยก็คงจะขาดคามือ
“ฮึก-- อื้อ...พี่แจบอม” จินยองจับแขนของสามีข้างที่กำลังรูดรั้งสิ่งภายในเนื้อผ้า
ซึ่งตอนนี้มันกำลังขยับขยายขึ้นมา
เรียวขากำลังสั่นจนคิดว่าควรจะออกปากให้แจบอมพากลับไปที่เตียงดังเดิม “จิน-- จินยองยืน...ไม่ไหว”
“แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วเหรอครับ” แจบอมยกยิ้มมุมปาก
ก่อนที่จะดันร่างที่กำลังสั่นระริกให้ชิดกับโต๊ะเครื่องแป้ง
มือข้างหนึ่งของจินยองจึงได้ท้าวกับพื้นที่ว่างบนโต๊ะเครื่องแป้ง
ส่วนมืออีกข้างก็คอยตามรั้งมือปลาหมึกของสามีที่คอยแต่จะละลาบละล้วงร่างกายของเขาจนแทบหลอมละลายลงไป
“ฮึก...ฮ-- ไปที่เตียง...เถอะนะครับ” ถึงจินยองจะพูดเสียงออดเสียงอ้อนน่าขย้ำอย่างนั้นก็เถอะ
แต่แจบอมจะทำเป็นหูทวนลมก็แล้วกัน
“แต่ของพี่น่ะ...มันจะไม่ไหวแล้วนะ” แจบอมไม่แค่พูด
เขาดันส่วนที่มันแข็งขึ้นมาเป็นรูปร่างให้บดเบียดไปกับร่องก้นนิ่มผ่านกางเกงเนื้อบาง
“แต่ตรงนี้มัน...อึก จะไม่ค่อยสะดวกนะครับ” ที่จริงจินยองก็แค่หาข้ออ้างไปอย่างนั้น
พี่แจบอมน่ะ
เป็นประเภทที่ทำตรงไหนก็ได้ แต่ถ้ามาทำหน้ากระจกอย่างนี้นี่มัน...
ถ้าจะให้พูดง่ายๆ
เลยก็คือ เขาจะยิ่งอายถ้าได้มองสภาพตัวเองในตอนที่เรากำลังร่วมรักกัน
“เชื่อใจพี่นะครับ
พี่จะไม่ทำให้จินยองต้องร่วงลงไปอย่างแน่นอน” พูดก่อนจะเข้ามาประกบชิดร่างกายจนแนบสนิท
ชนิดที่ว่ามดสักตัวคงไต่ผ่านไปไม่ได้
“อ-- ฮึก” สุดท้ายจินยองก็ต้องยอมให้สามีทำอย่างที่ใจอยาก
เพราะเขาเองก็กำลังจะไม่ไหวกับฝ่ามือหนาที่ชักรูดให้ถี่รัวจวนเจียนจะเสร็จอยู่แล้ว
แต่แจบอมก็ละมือออกมา
คนใจร้าย
จินยองกำลังก่นด่าอีกคนภายในใจ
แต่ยังไม่ทันจะได้กระเง้ากระงอดอะไร กางเกงตัวบางก็ถูกถลกลงมาเพียงเล็กน้อย
พอให้มันได้หลุดลงจากสะโพก และส่วนหน้าของจินยองก็ดีดผึงออกมาอย่างน่าอาย
โคตรน่าขยี้ให้แหลก
และแจบอมไม่แค่คิด
“ฮ-- ฮื้อ!! พี่แจบอม...จินยองเจ็บ”
แจบอมทำการแหวกแก้มก้นขาวออก
ก่อนจะสอดส่วนที่ร้อนแทบระเบิดเข้าไปโดยที่ไม่ได้เบิกทางก่อน
“อ่า-- โคตร...” แจบอมพึมพำเบาๆ
คนเดียวยามที่สอดใส่เข้าไปได้เพียงแค่ครึ่ง เขาก็แทบจะแตกเยิ้มออกมาอยู่แล้ว “จินยอง-- อ่า...อย่าถี่นักสิครับ”
“ฮึก-- ฮ--” ร่างของจินยองโน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย
มือทั้งสองข้างท้าวกับโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว
เขาพยายามหลับตาเพื่อไม่มองกระจก
กระจกที่มันได้สะท้อนสีหน้าที่เหยเกของเขา
และสีหน้าของแจบอมที่มองส่วนนั้นกำลังเคลื่อนเข้ามาภายในร่างกายของเขาราวกับว่ากำลังจะคลั่งเขาตาย
“แม่งเอ๊ย!” แจบอมสบถออกมาเสียงดังเมื่อเอาเข้าไปได้จนสุดความยาว
แล้วผนังอ่อนนุ่มด้านในก็ตอดรัดเขาถี่ๆ จนแทบขยับไม่ได้
จินยองรู้ว่าคนเป็นสามีไม่ได้กำลังหงุดหงิดเขา
เจ้าตัวแค่มีอารมณ์มากเกินไปก็เท่านั้น
“ฮึก...พี่แจบอม”
แล้วยิ่งภรรยาในร่างแมวกำลังเอ่ยเรียกชื่อของเขาเสียงสั่นเครือแบบนั้นอีก
นั่นทำให้สติของแจบอมขาดผึง
“ถ้าพี่ทำให้จินยองเจ็บต้องขอโทษด้วยนะครับ
แต่ตอนนี้พี่ขอเอาแรงๆ แล้วจินยองอยากได้อะไร พี่จะหามาให้ทุกอย่าง”
“อื้อ! อ้ะ...พี่-- แจบอมครับ--” ยังไม่ทันขาดคำด้วยซ้ำ
แจบอมได้โหมแรงสอบสะโพกจนมือเล็กที่ท้าวไว้กับโต๊ะเครื่องแป้งแทบจะทรงตัวไม่อยู่
แม้ว่าแจบอมจะเข้ามากอดรัดร่างของจินยองไว้ในอ้อมแขนก็ตามแต่
ทั้งโลชั่นและครีมต่างๆ
บนโต๊ะได้ร่วงหล่นลงมาที่พื้นเป็นบางส่วน แต่แจบอมไม่มีท่าทีว่าจะใส่ใจมัน
เขาเอาแต่กระแทกส่วนที่กระตุกตุบภายในช่องทางที่ตอดรัดแน่นจนเขาแทบบ้า
แจบอมเงยหน้ามองเข้าไปในกระจก
เห็นใบหน้าของภรรยาในอ้อมแขนที่พวงแก้มและปลายจมูกแดงระเรื่อ
เหงื่อกาฬไหลซึมตามกรอบหน้ามน ใบหน้าเหยเกไปด้วยความเสียวซ่าน
และแจบอมก็ได้ยินเสียง...ที่นอกเหนือจากเสียงครวญครางหวานขอภรรยา
เสียงกระดิ่ง
จินยองก้มหน้างุดยามที่ได้ยินเสียงกระดิ่งที่มันดังกรุ้งกริ้งมาจากโชคเกอร์บนลำคอของตัวเอง
แจบอมยกยิ้มขึ้นมาอย่าพอใจ
เขาโน้มใบหน้าลงไปจูบลำคอขาวที่มีเส้นสีดำ ใช้ฟันงับมันแล้วเกี่ยวดึงมันไม่แรงนัก
ก่อนจะปล่อยออกจนมันดีดใส่หลังคอขาว เกิดรอยแดงขึ้นจางๆ
“อึ้ก!” จินยองกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
น้ำกามหลั่งออกมาจากส่วนปลายแม้ไม่ได้แตะต้อง
จินยองกำลังก้ำกึ่ง
เหมือนใกล้จะเสร็จอยู่รอมร่อ
แต่น้ำกามเหล่านั้นที่ไหลซึมออกมามันเป็นเพียงความอยากที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนที่จินยองจะทนไม่ไหว
สุดท้ายเขาก็ค่อยๆ เอื้อมมือที่สั่นเทาลงไปเพื่อจะช่วยตัวเอง
แต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ชิงตัดหน้าเสียก่อน
“เงยหน้าขึ้นมาหน่อยสิจินยอง” เสียงทุ้มเอ่ยอยากอ่อนโยน
เหมือนกับฝ่ามือหนาที่ค่อยๆ ชักพาแรงอารมณ์ที่จวนเจียนจะปลดปล่อย
แต่พอตอนนี้กลับทำมันอย่างเชื่องช้า
ผิดกับสะโพกสอบที่จะเอาแต่กระแทกและหมุนควงอย่างเอาแต่ใจ
“ฮ-- พี่แจบอม...เร็วๆ หน่อยสิครับ” และเมื่อจินยองร้องขอแบบนั้น
แจบอมก็ไม่รอช้าเลยที่จะ...
“จินยอง...ลองมองตัวเองในกระจกสิ” แจบอมสอบสะโพกถี่ๆ
จนร่างของภรรยาเคลื่อนไหวไปตามแรง หนั่นเนื้อเนียนกำลังแดงจากแรงกระแทกกระทั้น
แจบอมนึกอยากจะขอโทษที่ทำให้เนื้อสะโพกขาวๆ นั่นช้ำขนาดนี้
แต่คงไว้เวลาอื่นแล้วกัน
แจบอมค่อยๆ
จับปลายคางสวยของจินยองให้เงยหน้าขึ้นมา แล้วทั้งคู่ก็สบตากันในกระจกบานใหญ่
น่าอายที่สุด
จินยองนึกในใจ
ท่าทางวาบหวามแบบนั้นมันทำให้เขารู้สึกหน้าร้อนมากถึงมากที่สุด เขาแทบจะนอนคว่ำหน้าไปกับโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเสียด้วยซ้ำ
ส่วนคนใจร้ายก็เอาแต่สอบสะโพกใส่จนอดนึกในใจไม่ได้ว่าทำไมถึงร้อนแรงได้ขนาดนี้
“ฮึก...อื้อ...ผมหมายถึง...ให้พี่แจบอมขยับมือ...เร็วๆ หน่อยครับ” พอจินยองพูดแบบนั้น
แจบอมถึงได้หลุดหัวเราะในลำคอออกมา
“เสร็จพร้อมกันสิครับ” คนตัวโตพูด
ก่อนจะทำการกระทำที่แสนใจร้ายโดยการใช้ปลายนิ้วโป้งปิดปลายยอดที่แดงจัดไว้
จะบ้าหรือไง
พี่แจบอมน่ะอึดจะตายไป
“พี่แจบอม! จินยองจะ-- อ้ะ...” แล้วในเมื่อคนเป็นสามีไม่มีท่าทางว่าจะปล่อยให้เขาได้เสร็จก่อน
จินยองก็ขอเอาคืนสักนิดสักหน่อยก็แล้วกัน
“ชิท! จินยองอ่า...” แจบอมสบถออกมา
ก่อนจะครางชื่อคนตัวบางในลำคอหนักๆ
จินยองกำลังกลั่นแกล้งให้เขาเสร็จเร็วๆ
โดยการตอดรัดเขาแน่นๆ และถี่จนเขาต้องหายใจเข้าลึกๆ
“ผมจะเสร็จอยู่แล้ว ฮื่อ...ให้ผมเสร็จนะครับ” จินยองกำลังอ้อนวอนเขาด้วยน้ำเสียง
สายตาที่ช้อนมองเขาผ่านกระจก ...และสะโพกอวบที่กำลังขยับรองรับการกระแทกของเขา
แจบอมก็แอบคิดนะว่า
เช้านี้
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเอาให้แหลกสักสามสี่น้ำ!
“จินยองกำลังจะทำให้พี่คลั่งตายนะครับ
ฮึ่ม...” แจบอมบีบขย้ำก้นนุ่มเพื่อให้คนตัวเล็กกว่าผ่อนคลายแรงตอดรัดลง
แต่มีหรือที่จินยองจะยอมอ่อนให้ “แม่ง...”
“ผมอยากเสร็จแล้ว...นะครับ” จินยองร้องขออีกครั้ง
ก่อนจะหันหลังมาเพื่อมองเขา แต่มันก็อยากลำบาก
ริมฝีปากอิ่มเผยอออกเป็นการเชิญชวนให้เขาโน้มใบหน้าลงไปจูบ “อือ...”
จินยองเป็นฝ่ายผละออกมาเสียก่อน
หน้าผากของทั้งคู่ยังแนบชิดกัน ดวงตายังคงมองเรียวปากของกันและกันอย่างไม่ลดละ
“...” แจบอมกลับมารูดรั้งท่อนเนื้อพอดีมืออีกครั้ง
ทว่ามันก็ยังเนิบนาบให้ใจของจินยองสั่นเล่น ไหนจะปลายนิ้วโป้งที่ยังกดอยู่นั่นอีก
อย่างนี้คงต้องใช้ตัวช่วยสักหน่อย
“บ่ายนี้เราต้องไปโรงพยาบาลกันนะครับ
เพราะงั้น...อึก
ไว้คราวหน้าถ้าพี่แจบอมอยากได้อีกกี่รอบ จินยองก็จะตามใจ...นะครับ” แล้วนั่นแหละที่ทำให้แจบอมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
ในหัวนี่ก็คิดหลากหลายสารพันท่าที่จะเอามาใช้ในครั้งถัดไปให้วุ่น
“จินยองอ่า...”
“แล้วจินยองก็จะใช้...ใช้ปากให้ด้วย ฮึก-- ตกลงไหมครับ”
แล้วเพราะประโยคนั้นบวกกับริมฝีปากอิ่มที่เคลื่อนเข้ามาใกล้
ก่อนจะจูบที่มุมปากเขาแผ่วเบา มันได้ฆ่าแจบอมตั้งแต่ตอนนั้น
คราวหน้าจะคิดทบต้นทบดอก
สบถในใจพลางคิดท่าที่จะใช้ครั้งถัดไปกับภรรยาขี้ยั่ว
...................................................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น